ZNATE LI KO JE BIO NIKOLA SKOBALJIĆ? Turci zbog NJEGA nisu IMALI MIRA, evo ZAŠTO!

Nikola Skobaljić (1430 — 16. novembar 1454) je bio srpski vojvoda iz Dubočice (okolina Leskovca) i poslednji vladar tog kraja pred konačni pad pod tursku vlast.

Nakon osvajanja Carigrada, turski sultan Mehmed II (1451—1481) odlučio je da osvoji Despotovinu. Za odbranu Despotovine formirane su dve vojske: jedna u Dubočici, kojom je komandovao Nikola Skobaljić, a druga na Sitnici. Despot Đurađ Branković je savetovao da se vojske eventualno predaju, pa kada Ugarska bude u stanju da mu pomogne, docnije će ih osloboditi; no to nije prihvaćeno. Skobaljić se protivno naređenjima despota Đurđa Brankovića suprotstavio Turcima i 24. septembra 1454. godine sa vojskom iz Dubočice do nogu je potukao tursku vojsku kod Banje na prilazima Novom Brdu.

Kad je sultan saznao za poraz svoje vojske kod Banje, odlučio je da lično povede vojsku, da se obračuna sa Skobaljićem i da zauzme Novo Brdo. Nekoliko meseci kasnije, poveo je vojsku iz Sofije, i preko Radomira i Ćustendila i dolinom Južne Morave, stigao je u Dubočicu, koju je napao i počeo da pljačka. U povlačenju prema svojoj tvrđavi kod Vučja, Skobaljić je pružio otpor, ali je 16. novembra 1454. godine, na reci Trepanji kod Kisline, poražen i zarobljen. Još istog dana, zajedno sa svojim stricem, nabijen je na kolac. Nakon ovoga, Turci su osvojili Dubočicu i nastavili pljačkanje. Ostaci Skobaljićevog grada nalaze sa na severnim obroncima planine Kukavice kod Vučja južno od Leskovca. Skobaljić je ostao kao legendarna ličnost i u narodnim predanjima.

Nikola Skobaljić, veliki u očima naroda, nije rođen, nije ni stradao kao drugi, obični ljudi. Rodila ga je devojka iz sela Vina, koja ga je začela jedući živu ribu skobalja. Nastradao je zbog izdaje svoje kume, ali ga Turci uhvatili živog nisu već je na svom konju odleteo.

Podigao je grad na visu iznad Vučja i taj grad nosi njegovo ime. Ispod grada se nalazi njegov kladenac. U dolini reke Vučjanke sazidao je crkvu na čijim je ruševinama 30-tih godina XX veka podignta nova crkva posvećena Sv. Jovanu

Grad je imao, kao i mnogi drugi gradovi srednjeg veka, svoje podgrađa a uz to, sobzirom na ulogu crkve u onom vremenu, i hram za potrebe gradske posade i stanovnika podgrađa. Legenda pominje ovu crkvu kao ,,Crkvu Skobaljića, ali već navedena povelja knjeginje Milice i njenih sinova Stefana i Vuka iz 1395. god. pominje crkvu posvećenu majci božjoj , koju je još knez Lazar pre Kosovske bitke , daravao ruskom manastiru sv. Pantalejmon u Svetoj Gori.

Bonus video:

(Espreso/naseporecje.rs/ Prenela M.L.)